Ай миний зүрхэнд дэлгэрсэн гунигын галт цэцэг минь
Мөнхийн цаг хугацаа санаа алдах торгон хоромд чи минь
______________________________________соёолж
Мөнгөн нулимсны дусалууд чамайг хур болгон тэтгэнэ
Мичид сансарын гэгээн илчинд чи минь дулаацаж
Мянган бодлын үзүүрт цоморлог чинь дэлгэрнэ
Ай гунигын галт цэцэг минь чи минь дэлгэрээрэй
Өнгө мөнгөний хорвоод шунаагүй хүсэлийн тухай
Өөртэй минь учируулах ганцаардалын хөгөөр
Өөр хэн ч дуулж амжаагүй аялгууг
Өглөөний нар шиг утга учир түгээн дуулан дэлгэрээрэй
Ай гунигын галт цэцэг минь чи минь дуулаарай
Миний эзгүйд
Мянган жил
Миний л өнгөөр дуулаарай ...

Сая сая ододын дунд хамгаас тод од нь би байсан
Сарны охин над дээр ирж ятга тоглож өгөхөд
Салхи зайдлан зугтаж мөнх зуныг зорисон
Саруул талын дунд нарны охин шүүдэр дэвсэн зогсход
Сэтгэл зүрхээ цэцэг болгон улан доор нь дэвссэн
Тэглээ гээд нарны охин нэг л гишгэчихээд
Тэнгэрээ зорин эргэж ч харалгүй одсон
Тэнэглэл бардамнагал минь нулимас болон урсахад
шаргал навч болон хувираад
Тэртээх нуурын мандалд хийсэн унасан
Тэнд би ганцаараа цурхиран уйлахад оддын дүрснүүд шоолон инээдэг байсан
Төөрүүлж орхисон сарны охин минь ирж ятгаа тоглож
_______________________________________өгөхөд
Тэсгим хүйтнийг үдсэн хаврын яргуй болж дахин дэлгэрсэн
Одоо би нарны охин мөнх зунд итгэхээ больсон
Орчлонг чимдэг хаврын цэцэг болсон
Оногдсон гэсгээл минь төгсөж шинэ бүхэн эхлэхэд
Од болон хувирч сарны охины дэргэд очино

Надруу харж бүү инээ инээд чинь намайг алж байна
Нарны тарнитай инээд чинь сарны гэгээтэй тавиланг
___________________________минь мартуулж байна
Зүрхэн дотор цангинах инээд чинь
Зүйдэлгүй тэнгэрийн бэлчирээс хүсэлийг минь газарт
_______________________________унагааж байна
Үгүй ээ надруу харж бүү инээ
Энгэрт минь амьдрах үнэнг хүсэх хүсэл минь
Инээдийн чинь тоогоор эмтэрэн бутарч байна
Чиний инээд бурханых ч биш чөтгөрийх ч биш хүнийх
Эгэл амьдралын гудамжинд төөрүүлэх урхи занга
Надруу харж бүү инээ инээд чинь намайг алж байна
Дэндүү үнэтэй инээдийн чинь дэргэд
Дөхөж би дулаацмааргүй байна
Далд бүхний цаана нам гүмхэн бодолд дарагдан суумаар
_______________________________байна
Дүүлж нисэх тэнгэртээ цуурай болж шингэмээр байна
Надруу харж бүү инээ инээд чинь намайг алж байна

Ассан асаагүй лаанууд
______Сарны дөлт лаанууд гоо гэрэл түгээнэ
Ассан асаагүй лаанууд
______Тодоос тод гэрэлт лаа хамгийн түрүүнд бөхнө
Ассан асаагүй лаанууд
______Асаагүй үл асах лаанууд дэндүү олон
Ассан асаагүй лаанууд
______Аниргүй мөнхийн харанхуй дүнхийнэ

Хуучин дэнлүү эцсийн удаа асах шиг тийм тод сартай би
__________________________хонолоо
Хөгжимийн тайлшгүй хэлээр хүүрнэх тийм яруухан
__________________________сартай би хонолоо
Хүсэлийнхээ тухай нулимасаараа бичсэн шүлэг шиг тийм
__________________________өнчин сартай би хонолоо
Хорвоогийн нүгэлийг нимгэлэх шидтэй тийм гэгээхэн
__________________________сартай би хонолоо
Дарс амтлаг дурлал шиг халуухан
Дуу шиг уянгалаг модод шиг дүнсгэр
Цэцэг шиг үзэсгэлэнтэй цас шиг цагаахан
Шүүдэр шиг тунгалаг шүлэг шиг ариухан
Тийм л сар дэргэд минь ирж хонолоо
Нулимас шиг шорвог зовлон шиг үнэнч
Нар шиг утга учиртай намар шиг дотно
Салхи шиг тэнүүлч сэтгэл шиг гүнзгий
Ганцаардал шиг эрх чөлөөт гуниг шиг гэгээхэн
Тийм л сар дэргэд минь ирж хонолоо
Үнэн шиг нууц үхэл шиг тод
Үйл шиг минь дагалдах бодол шиг ёроолгүй
Төөрөг шиг минь зурагдсан
Бурхан шиг тайлагдашгүй
Тийм л сар дэргэд минь ирж хонолоо
Хуучин дэнлүү эцсийн удаа асах шиг тийм тод сартай би
__________________________хонолоо
Хөгжимийн тайлшгүй хэлээр хүүрнэх тийм яруухан
__________________________сартай би хонолоо
Хүсэлийнхээ тухай нулимсаараа бичсэн шүлэг шиг тийм
__________________________өнчин сартай би хонолоо
Хорвоогийн нүгэлийг нимгэлэх шидтэй тийм гэгээхэн
__________________________сартай би хонолоо

Шөнө бид хоёр чим чимээгүй өөд өөдөөсөө харахад
Уудам эрх чөлөө миний мэдэлд ирдэг
Шөнө бид хоёр мянган оньсого таалцаж суухад
Далд ертөнцийн улаач ирж чихэнд минь үг шивнэдэг
Шөнө бид хоёр нарыг хүлээж гуниглаж зогсоход
Цаг хугацаа зогсож ододын гэрлийг надад бэлэглэдэг
Шөнө бид хоёр гэрэлт мөрөөдөлөө хуваалцан хуучилахад
Түмэн маргааш цуглаад бидний яриаг чагнан суудаг

Чиний мөрөнд дээр би шаргал навч болон тогтоод
Чангаар инээхэд чинь бутараад алган нь дээр чинь буудаг
Чиний үсэн дээр би цасан ширхэг болж унаад
Чимхэн төдий халуунд чинь хайлж чамд шингэдэг
Чиний нүдэн дотор би цэцэг болон дэлгэрээд
Чимээгүй санаа алдахад чинь нулимс болон урсдаг
Чиний дээр би бороо болон асгараад
Чамайг дээшээ харахад чинь солонго болон татдаг

АЙ бурхан минь юу вэ ?
Энд бүх юм байраа сольчихож
Эгшигт хүмүүс энд тэнд ганцаараа
Эрүүл сэтгэлгээ зүрхэндээ шархтай үхлүүт
Эцсийн удаа хорвоог харах харц айдсаар дүүрэн
Эргэж ирэхгүй одсон гэрэл гэгээний хойноос шүлгийн
_______________________мөрүүд хөвөрнөм
Ай бурхан минь юу вэ ?
Энд бүх юм байраа сольчихож
Тэнгисийн хөвөөнд одод гэрэлгүй хөвж
Тэнгэрийн цээжинд гэрэлт цохнууд гийж
Тэртээд гээгдсэн зөв сэтгэлийн тухай өвгөн хуурч домог
_______________________хайлахад
Тэр чинь байгаагүй юм гэж харанхуй хүйтнээр дуугарна
Харанхуйд амьд үлдэгсэд сарны гэрэлд дулаацаж
Харанхуйд өөрөөсөө төөрөгсөд амгалан зүүд зүүдэлнэ
Харанхуйд маргааш ч ирэхгүй өнөөдөр үргэлжилнэ
Харанхуйд адгуус хаанчилж тэнгэр холдож байна
Өглөө нар мандаж шүүдэр хатахад
Өглөө үхлийн бодол зүрхний гүнд гэгээ болон амилахад
Өглөө өөрийгөө танихад сэтгэшгүй нэг бодол үлдэхэд
Өглөө өглөө ч бас уйтгар гунигаар дүүрэн байна

Тэнгэрийн хаяанд ганц шувуу үзэгдэх шиг
___________________би ганцаараа байна
Тэргэл саран усанд дүрсээ харах шиг
___________________би ганцаараа байна
Түүдэг гал эзэнгүй талд гэнэт асах шиг
___________________би ганцаараа байна
Өнчин хийлийн эгшиг өөрийгөө сонсох шиг
___________________би ганцаараа байна
Хойд насандаа болзсон амрагууд дахин уулзах шиг
___________________би ганцаараа байна
Хажуугаар зөрөх цаг хугацаа зогсож эргэн харах шиг
___________________би ганцаараа байна
Хэлбэр дүрсгүй орон зай хавар хувирах шиг
___________________би ганцаараа байна
Хорвоогийн нэгэн зайд би өөртэйгөө уулзах шиг
___________________би ганцаараа байна

Шөнө дундын гуниг минь чамд үнсүүлэх гэж хичнээн яарав
_______________________________даа
Шар нарны эгэл өдрүүдээс хичнээн их залхнам
Хуучин гитарын хөггүй утас ёолох шиг энэ нам гүнд
Хуурамч багаа тайлан чамд үнсүүлэх хичнээн сайхан юм вэ
Ахиад л .. ахиад үнэнд дурласан хүсэл өндөлзөнө
Аниргүй нам гүн дэх алдар хэнд хэрэгтэй юм бэ?
Агшин зуур л ард минь хоцрох энэ дэн буудалд
Аяа гуниглал минь чи цэцгийн дэлбээ болж гараас минь сул
_______________________________асгаран үлдэнэ

Тасалгаан дундуур уйтгар зарлан тэнүүчилэх
Тамхины утаа асуулт болон тодрох нь
____________________ хань болох шиг???

Тэр л хаврын хөх яргуйтай хоршин дэлбээлсэн хайр минь
Тэнгэрийн доорхи шаргал ертөнцтэй хамт хагдарнам
Элбэж тэрэлсэн дурсамжаараа ганцаараа алхаж
Эцэс нь тавигдсан ертөнцөөсөө түүсэн сувдаа сул асган
                                                                             зогсном
Юуны учир болоод чи салхин гүйдэлтэй үгсийг шивнэж
Юуны учир болоод чи цэцгэн амьтай хайрыг амилуулав
Юуны учир болоод итгэлийн тал нутаг минь намраараа
                                                                             хоцорном
Юуны учир болоод эзгүйрсэн сэтгэлд уянгалаг цэцэгс
                                                                             дэлгэрнэм
Нэг л үгний хойноос мянгантаа бэдрэвч
Нэхэж лавласан эрэл минь чимээгүй ертөнцөд тулж
                                                                             мухардана
Юуны учир ...

Намар цаг үгүй бол
хорвоо юутай уйтай
Өндийж ургасан яргуйн домог хэнзэрч
Өөдрөг сэтгэл чангаасан
шинэхэн ногооны үнэр хуучирна
Өөдөө дэлгэрсэн үзэсгэлэнт цэцгс үнэ цэнээ алдана
Өнгө өнгөөр уянгалах аялгуу нэг л өнгөөр урсана
Намар цаг үгүй бол хорвоо юутай уйтай
Нар шиг алтан хөнжил нөмөрсөн талыг хэн ч олж харахгүй
Навчисаа гүвсэн нөмгөн модод үгүйсэн бол
Насны савтай тавилангын, гунигын гэгээ хорвоод татахгүй
Намар цаг үгүй бол хорвоо юутай уйтай

Буйлан амаараа уйлах нялзрайхан байхад минь
Бурхан миний дэргэд байсан
Буруу харахад нь би уйлганаж
Буцаад эргэхэд нь инээж
Бурханд би эрхэлдэг байсан
Бүүвэйн дуунд уярч
Бүтэн хайрын энгэрт хургаж
Буцаж харалгүй бурханаас би холдсон
Хийсэн үйлийнхээ үрээр
Хиргүй цагаан сэтгэлээ хараар будаж
Бурханаас би төөрсөн
Зовлонгын дацанд гуниглахуйн чуулбараа тунгаан суухад
                                                                             минь
Зөн амилуулсан бурхан над дээр ирсэн
Зурагдсан тавилан дээр минь гэгээ асгаж
Зөөлөн бороотой хөглөгдсөн хорвоог надад бэлгэлсэн

Зөн минь бадарлах их үнэнийг олох гэж
Зүрхэнд эгширэх гунигаа гуниг биш гэж би голно

Зурвасхан харвах солирын гэгээг атгах гэж
Завсаргүй анивчих гэрлийг би голно

Дуу алсрах тэнгэрээс өөрөөрөө урсах гэж
Дурлал амилуулах аялгууг төгс бус гэж би голно

Зуу зуун жил амьдрах гэж
Зуурхан сүүмэлзэх жаргалыг би голно

Захгүй их хүслийн хязгаарт хүрэх гэж
Зул шиг бадмалсан мэргэдийн дэргэд
Өөрийгөө би голно

Гэрлээр инээмсэглэх од болон төрөх гэж
Гэрлийн ард сүүдэр уясан хорвоог
Дутуу гэж би голно