Үүслийн ариун тэнгисээс буцах эрхгүй цөлөгдөөд
Үзүүр үгүй балархай жимээр үнэний зүг рүү
Үхрийн сажилалтаар нүүж яваа би нүүдэлээ
Тараавал тал дүүрэх бодол минь миний ачаа
Танихгүй хүн шиг өнгөрөх он цагууд
Танимхайрах бүрийд минь ачаа даана
Урд минь хөндөлсөх уулсын оройтой уулзахуйд
Ухаарал болж ирэх бурханы салхинд гунигаа амраасан
би нүүдэлээ
Түмэн өнгийн хүслээ наран ургах зүгт зангидсан
Алдаа хийгээд зовлонгийн чуулбараас
Үхэлийн учгыг тайлсан
Өдөр шөнө болж зочилох аниргүй салхины урсгалд
Өнчирч нүцгэрэх заяатай ч
Би үхлийг дарлаж нүүж яваа би нүүдэлээ
Өнгө алаг хорвоогийн хөрсөнд өөрийн мөрөө таталсан
Өнгөрсөн үлдсэн мөрөн дээр минь өнгө өнгийн цэцэг
алагласан
Өчигдөр үлдээсэн мөртэйгээ өнжөөд уулзах тавилантай
Би үйлэндээ дарлагдсан би нүүдэлээ
Зурагдсан тавилангаа хөглөж
Зүрхэн шаргал навчсын талд хаваржиж
Зөөлөн салхинд бөхийх нялх цэцэгсийн аглагт намаржиж
Зөн минь амилах гэгээн зүг рүү
Зүрхний хэмнээгээр нүүж яваа би нүүдэлээ
